გიორგი ჩხოროწყუელი ახალგაზრდა პოეტია, რომელიც 23 წლის ასაკში უკვე ცნობადი სახეა. მისი ლექსები პოპულარობით სარგებლობს სოციალურ ქსელებში და ვირუსულად ვრცელდება
გინდა, სად გინდა, რას მიქვიან ”მე შენთან მინდა” შენზე კარგად ვარ სულ რაღაცა ორი სიკვდილით, არც მიფიქრია ის სიცოცხლე რამდენი ღირდა, რომელიც უკვე დავკარგე და ვეღარ ვიყიდი.
შენ არ იყავი მესაფლავე იმ პარასკევის, იასონი რომ გაასვენა სულ სხვა მედეამ, უფერულად თოვს ამ დილეგში და დავასკვენი, რომ მიგატოვე საყვარელო, მერამდენეა.
არც გალაკტიონს არ ყოლია სულში დემონი, ვერც ანგელოზებს მოუწმინდავთ გრანელის ზეცა, დარჩი იცოცხლე! იმსახურებ ლექსებს მემგონი, შენ ხომ იმ ქვეყნად უსახლკაროს საცოლე გერქვა.
გავყურებ ახლა შორ აღმოსავლეთს, მთებს იქით უფრო ბევრი მთებია… მზესუმზირები ვერსად ვერ წავლენ, ცას უმზერენ და მზეზე თბებიან. რასაც ვხედავდი ისიც ჩავიდა, ამოსვლა მაინც ლეგენდურია. ყოველდღე ვიწყებ სუნთქვას თავიდან და ღამეებიც მზეს ემდურიან.ჩვენი შეხვედრა ნულოვან ენს ჰგავს, აღარ არსებობს – აქსიომაა. ხეები შორ-შორ უფრო ღრმა ფესვს დგამს, მეტი თუ არა, ასი რომაა…რწყავდნენ ქალები პლაჟის ყვავილებს, იყო ამინდი ოდნავ უჟმური, მზეს დააბრალეს სხივებყავისფერს, შემოღამებაც მულანმრუჟური.რაც კი გიგრძვნია გეთქვა ცისაურ ნატვრა-ნატვრებით გამონაყრება. მხოლოდ ის ვიცი, ვუსმენ ზღვის ხმაურს, რომელიც სახლში აღარ გამყვება.
