სოფელ ზუმს აქვს თავისი ფეისბუქ–გვერდი, სადაც ადგილობრივები პერიოდულად საინტერესო სურათებს დებენ. იქიდან გადმოვაკოპირეთ ნაწილი და თუ რომელიმეს ავტორი არაა მითითებული, მოგვიტევეთ, შეცდომას აუცილებლად გამოვასწორებთ.

ზუმი ჩხოროწყუს ერთ-ერთი შედარებით ახალი დასახლებაა, რომელიც შეიქმნა გასული საუკუნის რთულ წლებში. აქ ძირითადად ცხოვრობენ ოჯახები, რომლებიც გაკულაკების შემდეგ ჩამოსახლდნენ — ძირითადად იმერეთიდან და ქვემო სამეგრელოდან.

ძირითადად წარმოდგენილი გვარებია: ფირცხალავები (ფირცხელავები), ლემონჯავები, სიჭინავები, შოგირაძეები, ბერაძეები, დადიანები — თითოეულ მათგანს თავისი ისტორია და ზუმში ჩაბუდების გზა აქვს.

სოფელი გაშლილია ორ მდინარეს — ხობისწყალსა და სქურჩას შორის, ვრცელ ჭალაზე. 2002 წლის აღწერის მიხედვით, ზუმში 1550 ადამიანი ცხოვრობს.

სოფლის სახელწოდება, ერთ-ერთი ვერსიით, მიწის მოზომვას უკავშირდება: ამბობენ, რომ მეჟავანის გავლისას მზომველები აქ ისე დაიკარგნენ, რომ ვერ შეძლეს მიწების ბოლომდე გაზომვა — იქიდან მოდის სახელიც „ზუმი“.

ზუმის სავიზიტო ბარათია ვრცელი ეზოები, ლამაზად მოწყობილი სახლები და მოვლილი მამულები. მიუხედავად სოციალური სირთულეებისა, სოფლის მაცხოვრებლები განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევენ იერსახეს — ზრუნავენ სისუფთავეზე, სიმწვანეზე და გემოვნებიან სივრცეზე.

მამა ვასილი (ალექსის ძე ფირცხალავა)

📍 დაბადება: 1923 წლის 16 იანვარი, სოფელი ზუმი, ჩხოროწყუს რაიონი
📍 გარდაცვალება: 1960 წელი, ბეთანია
📍 დასაფლავებულია: ზუმის სასაფლაოზე

მამა ვასილი ფირცხალავა წარმოშობით ზუმიდან იყო. დაწყებითი განათლება მშობლიურ სოფელში მიიღო, შემდეგ სწავლობდა ზუგდიდსა და წალენჯიხის პედაგოგიურ სასწავლებელში. 1942 წელს ჩააბარა სოხუმის პედაგოგიურ ინსტიტუტში, ისტორიის ფაკულტეტზე, რომელიც წარჩინებით დაასრულა.

🎓 სახელმწიფო გამოცდებზე მისი გამოსვლა ფირზე იწერებოდა — ვასილი გამოირჩეოდა ცოდნით, ორატორული ნიჭითა და გარეგნობით. ბრწყინვალე სამოქალაქო კარიერა აშკარა იყო, თუმცა მან ბერ-მონაზვნური ცხოვრება არჩია და 1954 წლის 26 ივლისს შევიდა ბეთანიის მონასტერში.

🔻 დევნა და მტკიცე რწმენა
მალე, ხრუშჩოვის მმართველობისას, როცა დაიწყო სასულიერო პირების დევნა, ბეთანიაში ბერების ყოფნაც კი იკრძალებოდა. მამა ვასილის მონასტერში მისვლა განსაკუთრებით დიდი გაკვირვების საგანი გახდა. ხელისუფლება აიძულებდა წასვლას, მაგრამ ის მტკიცედ იდგა და ამბობდა:

„მე მონასტერს არ დავტოვებ.“

როდესაც ვერც მუქარამ და ვერც ზეწოლამ გატეხა, ის სასიკვდილოდ გაიმეტეს.

🕊️ ანდერძი და ხსოვნა
მამა ვასილის ანდერძი იყო, რომ ბეთანიაში დაეკრძალათ წმინდა ბერებთან ერთად. თუმცა დევნის შიშით, ოჯახმა ის ზუმში წაასვენა და სამოქალაქო ტანსაცმლით დაკრძალა. დღესაც იგი ზუმის სასაფლაოზე განისვენებს.

მისი სახელი დიდი სითბოთი და პატივისცემით შემორჩა ჩხოროწყუს მაცხოვრებელთა მეხსიერებას. მრავალი ნათლული და სულიერი შვილობა უკავშირებს ამ გამორჩეულ ადამიანს.