თაია პატარა სოფელია, სადაც დაახლოებით 600 ადამიანი ცხოვრობს. სოფელს ყინვისგან ბუნებრივი პირობები იცავს, რადგან მიწა ნაყოფიერია. აქ იზრდება თხილი, მანდარინი და ლიმონი.

თაიას მოსახლეობა უაღრესად სტუმართმოყვარეა, ხოლო გიორგობა (გერგობა) — ერთ-ერთი მთავარი და გამორჩეული დღესასწაულია

თაიაში მდებარეობს ოცინდალეს წმინდა გიორგის ტაძარი, რომელიც, მეცხრამეტე საუკუნეში აღმოჩენილი წყაროს მიხედვით, თამარ მეფემ განაახლა. მისი პირველადი ფორმა არ შემორჩენილა, თუმცა შენობაში ფიქსირდება მეთხუთმეტე საუკუნის ელემენტები.

ოცინდალესთან დაკავშირებული რამდენიმე განსხვავებული ლეგენდა არსებობს. ერთ-ერთი ვერსიით, მისი სახელწოდება “ცინდლებს” (კატის კნუტებს) უკავშირდება. სხვა მოსაზრებით, „ო სინ დალე“ იყო მთვარის ღვთაება სინის სალოცავი, რომელიც მოგვიანებით ქრისტიანულმა კულტურამ წმინდა გიორგით შეცვალა.

დააკვირდით კვამლს — გიორგობას თაიაში ყველა ოჯახში მზადდება სადილი. სოფლის მცხოვრებნი ღია კარებით ეგებებიან სტუმრებს, უცხოებისთვისაც კი. თაიაში გიორგობას თაყვანს სცემენ როგორც სულიერ დღესასწაულს და ამაყობენ ოცინდალეს მადლით.

სოფელი განსაკუთრებული მდებარეობითაც გამოირჩევა — მთებშია მოქცეული. გადმოცემის მიხედვით, მისი თავდაპირველი სახელწოდება „მთაია“ იყო, თუმცა დროთა განმავლობაში პირველი ასო „მ“ ჩამოშორდა და დარჩა „თაია“. მეორე ვერსიით, სოფლის სახელი უკავშირდება გატაცებულ ქალს სახელად თაია.

სოფლის ცენტრში მდებარეობს მანქანების სადგომი, რადგან ოცინდალესკენ მიმავალი გზა რთულია. ჩვეულებრივი მსუბუქი ავტომობილი იქამდე ვერ ადის.

ოცინდალე

მიმდებარე ტერიტორიაზე ტარდება სპორტული ღონისძიებები — განსაკუთრებით ჯირითის შეჯიბრი, სადაც მხედრები ერთმანეთს ეჯიბრებიან ოსტატობაში. გიორგობის დღეს სუფრა 200-ზე მეტ ადამიანს მასპინძლობს. აქაც, როგორც ყველგან თაიაში, სტუმარი ღვთისაა.

როგორი ხედია, არა?

კიდევ ერთი რაკურსი — ოცინდალე სხვა კუთხიდან.

მხედრები ოცინდალეს გზაზე – ტრადიცია და ძალა

ოცინდალემდე მიმავალი გზა საკმაოდ რთულია. ბოლომდე ვერ მივაღწიე. ადგილობრივებმა მითხრეს, რომ მაღალი გაბარიტის მანქანის გარეშე ასვლა მიზანშეწონილი არაა. მიუხედავად ამისა, ეს ნამდვილად ღირსშესანიშნავი ტურისტული ადგილია, რომელიც პოპულარიზაციას და საგზაო ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესებას იმსახურებს. სამწუხაროდ, 3 კილომეტრიანი მონაკვეთი უკვე თითქმის ასი წელია მოუვლელია.

გზაზე რამდენჯერმე გადამაწყდა მსგავსი ხიდები — ზოგი მათგანი მყიფე და დროის მიერ დაზიანებული. ისინი მდინარე შიშაზეა გადებული, რომელიც თაიას მიმდებარედ მიედინება.

მონასტრისკენ მიმავალი მოკლე გზა საკმაოდ სახიფათო აღმართს მოიცავს. ცხადია, მე თავი შევიკავე და არჩევანი უსაფრთხო მარშრუტზე გავაკეთე. თუმცა თაიაში რთული გზა ბარიერად არ ითვლება — გიორგობაზე აქ მაინც ხალხმრავლობაა.