არ დაუწყია სიკვდილს ლოდინი,
ტყვიამ იწივლა, შეწყდა მოტივი
და ჩამოვარდა შაშვი ტოტიდან,
როგორც აკორდი თეთრი ნოტიდან
გაიბზარა და უცებ დაიმსხვრა
ცა გაზაფხულის ფერით ნაგები.
თვალცრემლიანი იდგა მაისი
ერთი ლამაზი ჰანგით ნაკლები,
მთებს კი ღრუბლები მხრებით ეკავათ,
და გზაფხული სევდას აევსო
ტყე კი უკრავდა უკვდავ რეკვიემს
და პულტთან იდგა ნაძვი-მაესტრო
