როცა ხაბუმეში ჩამოვდიოდი, პატარა მაროსთან ერთად ნარგიზა გვმასპინძლობდა. ის ჩემი მამიდაშვილი გახლდათ, რომელიც ჯამრთელობის პრობლემების გამო სენაკიდან ბებიასთან გადმოიყვანეს. არ ეგონათ დიდხანს იცოცხლებდა, პროგნოზი არასაიმედო იყო. მარომ თავისი მფარველი კალთა…
ჩემს მუნიციპალიტეტს თავისი მიზიდულობის ძალა აქვს.დედამიწის ზურგზე არანაირი ემოცია არ არსებობს, რომ ეს მაგნიტური ზემოქმედება აღვწერო.პათეტიკის გარეშე ასეა….უბრალოდ <3 ჩხოროწყუ …. პატარა “პარიზი” 😀